Harabinda Küllenen Şiiri - Seyfi Karaca

Süphesiz
Hic kuskusuz ve süphesiz
Kuruntuya karamsarliga mahal yeri vermeden hüzün havadis
Kendisi oluyor ve bagrina sinesine sariyor
Kolu kucagi hic görmedigi yalnizliklari esip sizlasa da yazilar daglar
Hic duymadigi suskunluklara sedir kurup hem avunup hem aglamaya
Yoksul minderler serse de sarpa yollar yegin yamaclar
Bahtim sevincim budur diye elde avucta kalanlariyla kimsize kimsesiz
Topraginda hala sevgilimdir diye kir cicekleri giymis kusanmis
Gelincik olmus
Sümbül laleler süslenmis
Yaban otlarla diyari elvan bezenmis kenger keven haylihayli
Dere tepe git gide bitmeyen büyülü bir masala yadigar
Unutulmasin diye sevdasina düstügü baharbaglarda mentese
Sevgi tohumu serpmis
Degirmenler dönmüs evlek dolanmis
Harman sürmüs savurmus hayalinen hasretinen rüzgarinan yelinen
Ocagi yurdu sönüp ask unutulmasin diye ciralar yakmis
Bagri yanik seyler calmis söylemis gecesi gündüzü kayiplara karisik
…harabinan külünen

Agustos / 17