Har, sevdanındır ey yar!

Bilsen ve hasrederek nefeslensen
Tevazuu ikliminde, hazanlaşmadan yeşersen
Ne derlere ehemmiyet vermeden asliyeni seçerek yürüsen

Ruhundan sana teslim edilenle
Kalbinin müstesna payesinde serinleyerek
Ve kimseye ve dahi umudun köleliğini yapmadan hürsen

Eren kimliğinde mürebbi isen
Anlamak için merak sermayesinde azimsen
Aşk için çilenin harmanında nefeslenerek gitmeyi bilirsen

Feragatin harmanında harsan
Vuslata erişmek için korlaşmaya adımsan
Tadımlık hazlardan ve duygusallık yumağında boğulmasan

Tevdi edilen haslete imrenirsen
Nefesin kadrinde ve vaktin elinde kefilsen
Ruhun zahirliğinde müşahhas olmaktan azade bir kimliksen

Kalbin derinliklerine ulaşmadan
Kimliğin, kulluktaki rengine erişmeden
Sevişmenin sürurunu teneffüs ederek nefeslenmekten uzaksan

Nazarlar beyhude çığlıklardır
Oysa temaşada ne kadar zarafet vardır
Görmek için ihsana, samimiyet için ihlasa kalbi ihtiyaç haktır

Ne olur çok görme perişanlığımı
Gamdan, kederden nasipsiz hovardalığımı
Gönlümde hasretini çektiğim sevdanı ve muhabbette ne hicranı

Gün senin, gül ise şevki fevkin
Geceler benim halimi akseden kara rengim
Gel artık durma, gizlediğin o muhabbetle kavrulmaktan korkma

Aşkın nurundan müstağni olma
Mevsimler neler anlatır ve insanda bizzat yaşatır
Dağ ancak yamaçlarında mağrurluğu anlatır ve aşkla anlamlaşır

Halimde dem olmaktan çok uzaksa
Aşk hakikat dirliğinde ve edebin birliğine şahitse
Gel, nefesleri müddeti içinde sahibine tevdi ederek gürleşelim