Hâr-ı Firkat Şiiri - Kemal Bölükbaşı

Sordum yüzün nuru nicedir güzel
Bir nazar eyleyip ay dedi bana
Çehrende hüzün var saçların gazel
Hazana düşmüşüm bay dedi bana.

Dedim ki esrar-ı güzellik sende
Dedi ki yangın var içim de tende
Dedim ki yanarım ben cehenemde
İmkânsız bu sevda cay dedi bana.

Dedim ki de hele dilin nasıldır
Dedi ki hicazkâr hüzzam fasıldır
Dedim ki ikrâmlık biz de usüldür
Közde pişmiş sıcak çay dedi bana.

Dedim ki yüreğim sana vuruktur
Dedi ki bilmezsin içim buruktur
Dedim ki galiba kalbin kırıktır
Gönlümde kırılan fay dedi bana

Dedim ki âşığım diyar gezerim
Dedi ki uzak dur seni üzerim
Dedim ki sazımla sevda bezerim
Buyur çal söyle hay hay dedi bana.

Dedim ki dilimde hece misin sen
Dedi ki gündüz mü gece misin sen
Dedim ki köşküme baca mısın sen
Savuş yıldız gibi kay dedi bana.

Dedim ki mutluluk işte bu an dır
Dedi ki bu dünya geçici han dır
Dedim ki gayemiz iki cihan dır
Hâr-ı Firkat nasip pay dedi bana.

Dedim ki vazgeçtim toydan düğünden
Dedi ki uzak ol şan dan ve ünden
Dedim ki hatırâ bana bu günden
Al Yazma uzattı say dedi bana.

Dedim ki taşırım koynumda bunu
Dedi ki kokum var yitirme onu
Dedim ki bu aşkın olmasın sonu
Boş hayal kurarsın vay dedi bana.

Dedim ki unutmam güzel yüzünü
Dedi ki unutma Er ce sözünü
Dedim ki Yaratan vermiş özünü
Kaşım göz üstünde yay dedi bana.

Dedim ki Kemâli geçmez akçedir
Dedi ki benim de adım Gökçe dir
Dedim ki helâlleş bu da Hakçadır
Boş zaman harcadın zay dedi bana.