Hapsolan Umutlarım Şiiri - Güven Tekin

Karanlık gecelerime, neden güneş doğmaz?
Neden, hep karanlıkta kaldı hayallerim?
Dost dediklerimiz de, bir bir gitmeye başladı.
Yürekten kim sever dediysem, sırtımdan  vurdu.

Umutlarım, odamın dört duvarına hapsolmuş.
Baharım gelmeden, saçıma aklar düşmüş.
Kara bulutlar, hepmi başımda geziyordu.
Dualarımda,çaresizce Allah'ıma  yalvardım, her gece.

Uykularım, hepmi kabuslar içinde olur?
Sevda, aşk, uğramadı gönül sarayima,  benim.
Korkularımı yenemiyordum bir türlü,  korkuyorum.
Kalan dostlarımı,kaybetmekten korkuyorum.
En çokta, yanlış anlaşılmaktan, korkuyorum.
Şimdi sessiz çığlıklarım,çaresiz sonsuz bir gemiyi bekliyor.