Hapsolan Şiiri - Serkan Doğan

yasaklandığım, tutsak sandığım
bir okyanustu masumluğun
vadide yitiveren şirin dillerden
kaç simurg doğabilir aynı küllerden
kaç kent yıkılır tek bir depremde
yeryüzünün tüm çocukları adına
yaşadım ben buruk magma acılarını
ve, ağladım, ve sana yaklaştım
hesapsız, sorgu sualsiz, hapsolan
bir başka sır vardı, aklımda
ve her adımda, kalbi dolduran
al korlar yapıştı avucuma
kandı kavşakta akan
bir ada oldu sonra
yanmıştı, baştan başa
kaybolmuştu kendi alevinde

ateş alsa da her yanı
bilirim, iyi olacak sonu