HAPiSLER Şiiri - Onur Bilge

Üstteki şiirin hikâyesi değil, alttaki mesajın cevabıdır! .. Şiirlerimi yazarken yaşıyorum, sabitliyorum duygularımı. Her okuyuşumda aynı duyguları bir kez daha hissediyorum. Şiirlerim özümün içi, içinde mutlu olduğum. O halde, önce kendim için yazıyorum. Yazarken, sanat yapmaya çalışıyorum. Sanatın da toplum için olduğunu düşünüyorum. Ben de sizler için yazmışım. Sizlerle paylaşmaktan büyük zevk alıyorum. Şiir yazmışım, herkesten gizlemişim, neye yarar? Sevgisini yüreğinde saklayan, asla söylemeyen, hatta belli bile etmeyen, hapishane duvarı suratlı biri gibi mi olayım? Kime ne faydası olur o sevginin? Ya da yıllarca egoistçe saklanan, yıpranmış sarı defter yapraklarında solmuş, okunmaz olmuş şiirlerin? Boşsa boş, hoşsa hoş! Ben paylaşmanın mutluluğundan mahrum kalmak istemiyorum. Kendim için, sanat için ve toplum için yazmaya devam edeceğim. Teşekkür, tebrik, hiçbir şey istemiyorum. Ne yapıyorsam, Allah için... Karşılığını O'ndan umuyorum. Bire on vereceğinden de eminim. Dün, yaşandı ve bitti. Yarın, gelmeyebilir. Bugün yapmalıyız, ne yapabiliyorsak...