Hapishaneye düşer gibi Şiiri - Erol Çolak

Hapishaneye düşer gibi düşüyor insan sevdaya tek kişilik odan hücren pencerende demir parmaklıklar, sokak ışıklarının biri yanıp biri sönüyor sen gözünü dikiyorsun tavana onun yüzünü hayal ediyorsun aniden irkiliyorsun köpek sesleriyle sonra uyu uyuyabilirsen boğuluyorsun, bazen dar ağacına gider gibi çıkıyorsun sabah ezanlarıyla odadan yüreğinde kelepçe infazın kalbine fısıldanıyor sessizce.