Hapishane Duvarı Şiiri - Mehmet Afif Can

Kar yağar, pencere de kuşlar...
Öyle özgür bir yer değil ki;
Dört duvar,
Daracık bir avlu,
Kör bir pencere...
Hep aynı gökyüzü,
Bulut gezdikçe, gözlerin şaşar.
Gördüğüm bayram yeri değil,
Kalabalıktan pazar.
Hayaldan öteye geçmediğini,
Uykudan uyandığında anlıyorsun.
Aslında hepsi bir ruya...
İki direk arasına uzatılmış ip,
Havada top;
Bir o yana, bir bu yana gider gelir,
O an için;
Eğlencenin en alası...
Her bir topa vuruş, dışarıya özlem mesajına dönüşür...
Sen vurdukça, sesin yankılanır beton duvardan.
Fikrine,
Diline,
Özgürlüğüne kadar her yanın zindan.
Geride kalan dört duvar,
Bir de iyilikten nasiplenmeyen bir kaç insan!