Korku, yürekten doğan karanlıktır.
Karanlığa teslim olan, özünü yitirir.
Er kişi korkmaz;
Korksa da susmaz, susarsa ölür.
diplomayla adam olunur sanmışlar
boktan cüppelerle kürsüye dolmuşlar
ezberle geçenin aklı yolda kalır
oku sus yaz unut hep aynı haltın talimi
Bu kevn ü mekân bir hayâldir, heves,
Ne varlık hakîkî, ne ömür bir nefes.
Nice sultan geçip toprak olmuştur,
Bâkî sanma kalmaz cihânda kimesne pes.
Barış dediniz,
Barışın amına koydunuz.
Milleti kekleyip oy devşirdiniz,
Koltuk için şeref bozdunuz.
İmralıdaki piç havlıyor,
Kendime Sıktım
Kimse sırtımdan vurmadı beni.
Ben döndüm önce.
Güvendiğim her şey bendeydi.
Ben hepsine sırt çevirdim.
Keşke gecenin karanlığında, bir sis gibi süzülebilseydim rüyana,
Hüzünlü ruhunun geceleri nerelerde dolaştığını bilebilseydim...
Keşke her sabah o umutla uyanabilseydim,
Başımı göğsüne koyup, orada ölebilseydim...
Bir rüya düşdü gönül deryâsına,
Kâbe dururdu, lakin kıble kaydı.
Sır ehline sırdır bu hâlin aslı,
Yalnızlık öyle bir şey ki bazen,
Kendi sesin bile yabancı gelir kulağına.
Bir bardak su içersin
Yutkunamazsın.
Çünkü boğazın doludur geçmişle.
Ben bir şey olamadım,
ama çok şey çürüdü içimde.
Üstüme gelen karanlık değilmiş meğer,
altımda kalan benmişim.
Bir adam düşün:
Seherlerde seyre daldım senin semanı, sensizim,
Sular sustu, sahiller sendeledi, serinim.
Sırma saçın savrulurken sükûtla söyleniriz,
Sözden sıyrılıp sessizliğe serpiliriz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!