Hanlar Şiiri - Kemal Eyüpoğlu

Şimdi kuşun kurdun uğrağı hanlar,
Tıklım tıklım doluydu bir zamanlar.

Çoluk çocuk,genç ihtiyar insanlar,
Konar göçer hep gülerdi bu hanlar.

Bu hanlar, hasreti alan yollarda,
Menzil menzil dizilmişti artarda.

Yorgun argın gelen nice kervanlar,
Hana ulaşınca hayatı anlar.

Hasrete ve acıya direnenler,
Canı yolda bırakmadan gelenler.

Kervan kervan katılanlar atağa,
Handa baş korlardı rahat yatağa.

Hanlar ıssız yolun dert ortakları,
Hanlar karabağrın gönül akları.

Bugün yollar ısssız, bozkırlar sessiz,
Menzillerde kalmış hanlar nefessiz.

Her yolun sonunda, şu dağ başında,
Binbir anı, özlem yatar taşında.

Tıklım tıklım dolduğu o zamanlar,
Binlerce yolcuya güldü bu hanlar.

Ne varsa gündüzde, güzel aktadır,
Şimdi hanlar ıssız, karanlıktadır.

Bilmem yaslı yolcu şimdi nerdedir,
Hanlar yıkık dökük, hep viranedir.

Bitkinleri zinde çıkaran hanlar,
Sizi ancak konup göçenler anlar.

Sizler ıssız yolun dert ortakları,
Sizler karabağrın gönül akları.

Bugün yollar ıssız, hanlar nefessiz,
Ne gelen ne giden hertaraf sessiz.