Hanımeli BİR Şiiri - Nurten Altınok

Hanımeli

Gözlerimin yürek yürek atışını aradım bu sokaklarda
Arnavut kaldırımlarında çocukluğumun ayak izlerini
Kurbağa başlıklı çeşme başında gençliğimin tazeliğini
Hangi rüzgâr esti geçti buradan? Bu kadar acımasız
. Dalından koparılmış bir hanımeli...
. Yanıyor şimdi

Kaç kez kırbaçladı yağmur, tırnak yazısı duvarlarımı, kim bilir?
Kaç kez mahkûm edildim en yakın uzaklara
Kaç kez törpülendi zincirlerim yarınlara
Kaç kez doğumu yaşadım sıla sancılarında
. Dalından koparılmış bir hanımeli
. Kanıyor şimdi...

Kilit vurulmuş kapılarda zamanın acımasız izi, paslı
Omuzlarda kimler gitti kim bilir, kaç kişi, yıllar yılı
Gecelerin karabasanlarını yaşadım, susturup içimdeki yalnızlığı
Ne giden geri geldi, ne gidenin selamı
Ne kalanın hayır duası
. Dalından koparılmış bir hanımeli
. Ağlıyor şimdi.

Kaldırımlarda silinmiş, ayak izlerimin sesiyim
Duvarlarda yüzüm asılmış, sararmış resim gibiyim
Boşuna bekler avuçlarım, bir sıcacık eli, öpmek istediğim
Boşuna bekler gözlerim, bir çift çakır gözü, görmek istediğim
Hangi rüzgâr esti geçti buradan? Bu kadar acımasız!
. Dalından koparılmış bir hanımeli
. Soluyor şimdi

Nurten Altınok