Hanımeli Şiiri - Raziye Aktaş

bir kalbi vardı kadının
temiz, narin..
teni vardı sütten beyaz
çillenecek diye yüzü, güneşe çıkmaz sanırlardı.
bakardı saksıdaki hanımelilerin arkasından
köşe başına dek uzanırdı gözleri oturduğu yerden,
o adam yine geçecek, görecekti onu.
yanağına düşen yağmur damlası vesile olmuştu adamın,
havaya bakarken hanımelilerin ardındakini görmesine..
yağmurlu günleri sever olmuştu.
sonra, defalarca geçti adam, defalarca..
panjurlar kapalı, duvarlar buz, hanımeliler solgun
birşeyler olmuştu..
yine yağmur yağıyordu,
bu kez gözünden damlayanları gizlemek için
ikinci kez işe yarıyordu..