Hanımeli
Bahçede hanımeli
Kokusu eder deli
O kız bana sevdalı
Bakışlarından belli.
Bahçede hanım eli
İncedir yârin beli
Sözleri çok tatlıdır
Bala bulanmış dili.
Hanımeli durulmuş
Birbirine sarılmış
Bir kez bakmadım diye
O yar bana darılmış.
Çiçeğin açar yaza
Sarı bakar beyaza
Pembesi de narindir
Çeker kendini naza.
İnce, narin boyludur
Pek de uysal huyludur
Çiçeklerin içinde
Hanımeli soyludur.
Böceğin benim yârim
Sensiz azar efkarım
Hanımeli gel dese
Bu dünyadan çıkarım.
Mustafa Hoşoğlu
08.02.2017
Kayıt Tarihi : 8.2.2017 19:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Elif
Kaşları elif elif,
Endamı bir içim su,
Yaratan vermez telif,
Şaştım kaldım doğrusu.
Yolumuz elif elif,
Yuvamız olsun kelif,
Yarim saklan nazardan,
Çek üstüne bir kılıf.
Adına elif dedim,
Seni dosdoğru sevdim,
Sen kalbini ver bana,
Ben sana canım verdim.
Elif hikmeti sezer,
Ebcet yolunu çizer,
Sana tutulan gönül,
Deli divane gezer.
Zülfün telleri elif,
İnce belleri elif,
Gülüşüne doyulmaz,
Aşkın yelleri elif.
Esre,üstün okurum,
Ötre ile dokurum,
Gözleri iki cezim,
Elif benim okulum.
Elifin hemzesi var,
Yanakta gamzesi var,
Bu güzel benim yarim,
Gönlümde imzası var.
Elif çok sever lamı,
Ruhu okşar kelamı,
Yüreğimdeki alev;
Yare aşkın ilamı.
Elif okur be-te-se,
Razıyım her ne dese,
Yar aklıma gelince,
Kalbim sığmaz kafese.
Elif peri kızıdır,
O arşın yıldızıdır,
Aşkı dillere destan,
Bir sevda denizidir.
Mustafa Hoşoğlu
TÜM YORUMLAR (2)