Hanım Gemici Üzel Şiirleri - Şair Hanım ...

aşkın türküsünü şiirini yazdım agladım agladım karlı daga yazdımda kar eridi sel oldu ırmaklarda karlı daglara türkümü yazdım eridi buz oldu yel aldı savurdu toz etti kül etti savurdu türkülerimi kendim söyledim dinledimde duymadın agladım yalan dünyaya haykırdım haykırdım aşkın türküsünü söyledim agladım göz yaşım sel oldu ah yalan dünya ah ne edim senin elinden ne edim yalansın yalansın yalan düzen bazsın dünya gözüm yok sende bende türkülerle şiirlerle avuturum gönlümü uyuturum gönlümü daga denize haykırırım sesimi aşka agladım türküler söyledim de agldım şiirler yazdım agladım türüler söyleyip agladım gözümde yoksun dünya yalansın yalan yinede türkülerimi söyler şiirler okurum bende bu gönlümü avuturum gönlümü avuturum sen yalan dünya yalanlarla dolu dünya haksızlıklarla dolu dünya kötülüklerle dolu dünya kötülerle sahtekarlarla dolu dünya dolu dünya iyilerin az kaldıgı dünya az kaldıgı kalan dünya Allah korkusu kalmamış dünya

renk renk kelebekler gibi
bir yudum sevgi buldum kelebekler gibi
bahar dalında kuşun kanadında
yaprağın içinde kelebek yuvasında
kelebekler ipeği örerken yuvasından uçmadan
işte dut yaprağına saklıyorum ben onları

sana diyemezdim gel diye gelemezsin
seviyorum seni ah bi bilsen bilmedin bilemedin
sana gel diyemedim gel diyemezdim gelemezdin
yandı yüregim köz ateşlerde yandı kül oldu cayır cayır
sana gel diyemezdim canım yandıgı halde yürek

hepmi aglar aşıklar
için için yürekleri kanar
yürekleri daglarcasına
içinde nefes alamazcasına

sessiz sessiz aglar

ikinci bahar degil birinci baharda açtı gönlümde
gülüm sen bana canıısı dediginde yıldızlar parladı
gülüm sen bana gülüm dediginde yakomoz oldu gönlümde
gül dudakların dudaklarımı yaktı tenimi
gülüm sen can dediginde sabah güneşi oldun içimi ısıttın
gülüm dediginde karlı dagların buzları eridi

çarşaf gibi denizde pembe aşk gemisi
siz gördünüzmü aha işte karşımda
pembe gemi denizle aşk yaşıyorlar
deniz susmuş aşk pembesi olmuş

mavi cam gibi deniz suskun

beste ugur böcegime

beste sen şarkılarda
sen şiirlerdesin sen kara kara
zeytin gibi gözlerinle
bakınca seni içime kalbime

içimde yanan volkan alevi gibisin ne çare elimi uzatsam yoksun yüregim sessizlite bagırır sesim duyulmar ne çare beni gören çok neşeli vurdum duymaz sanır ne bilsin alem içim hıçkırıklarla baıgırır duyurmaz sesini volkanlar patlasada susmam gerek susmam kimseye ne faydası var ne yararı bırak patlasın volkanlar kime ne kime ben gülen yüzün her daim güler sanırlar çocuksu yardım sever hallerimle kara bulutların altındayım ne bilir alem kara daglardayım yalnızım yada mezarın dibinde gönlüm kararmış aşkolsun böyle rol kimse oynayamaz benim gibi kimse

umutsuz bakış yarınlara umutlarım yok oldu
sözünde durmaz dilde var özde yok olan yar
ah be ben seni unutmadım desen
de dur de ha dur benmiyin yalan bitirdi sevgimizi
yüregin baglı kolun kelepçeli olsaydın
napsın bu garip mahkum arabasında

gönlüme dokunmayın dokunmayın yaralı ceylanım
sormayın yaramı sormayın ilişmeyin yaralı ceylanım
yaram kanar dokunmayın yarama elleşmeyin
ben şaiirim nede yazar sıradan biriyim dokunmayın yarama
yazarım yüreginden gelen sese aglıyor ceylan
ben yaşanmışımı yazarım elleşmeyin yaralı ceylana