ben beyazı seninle sevdim
bana beyaz meleğim derdin
uzaktan bakıp
beni seyrederdin
ben beyazı seninle sevdim
sol yanım arafta
söylesene insanlık
ne tarafta
şöyle bir etrafıma
baktımda
insanlık kalmamış
son baharda dökülen
yapraklar gibiyim
önce sararıp soldum
şimdi ise dökülüyorum
vurdun hançeri
kırıldı kolum kanadım
düştü iki yanıma
kırgınlığım kimseye değil
sanmaki sana
alışkınım ben
dertlerimle yaşamaya
öyle insanlar varki
insan demeye
bin şahit ister
sen doğru olsan
ne yazar
bilmez onlar senin
ne oldu ey yüreğim
yine neye ağlarsın bugün
yine paramparçasın
ağlar ağlar yanarsın
kimse görmez
kimse bilmez
öyle insanlar varki
insan demeye
bin şahit ister
sen doğru olsan
ne yazar
bilmez onlar senin
yorgunum cerrahpaşam
çok yoruldum artık
söylemiyorum o şarkıyı
dinlemiyorum bile
hastane önünde
incir ağacı
sebebi olmasada acıyor
işte yüreğim
gitmek istiyorum
çok uzak bir yere
uzanmak istiyorum
sereserpe
ne halim kaldı ne mecalim
bir umudum kalmıştı ya
onuda sen bitirdin
boş bir kağıt önümde
göz yaşarımla ıslanan
soluk bir kalem elimde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!