içime ne zaman dönüp baksam
(sana) aşık bir kadın buluyorum
bir de eni konu bir boşluk
kalbimin her köşesinde soğuk
karanlık....
tüm parantezleri seninle dolduruyorum artık....
Geceyi yırtan bir çığlık duyuldu
Ve bütün renkler silinip
Çığlık kırmızıya boyandı
Sessizliğin ortasında kırmızılıktan
Güneş uyandı......
ne tuhaf...Burada iki gün önce seninle oturduğumuz o sahildeki cafede Oruç Aruobayı İle yi okurken bu adamın yaşadıklarımı benden önce yaşamış ya da ne bileyim kurgulamış ve yazmış olmasının bir şans olduğunu düşünüyorum.Bugün çocuklar yok su da yalnız balıklar ve deniz anaları...Kitaptaki adam “Sen benim düşündüğümsün “ diyor.”Keşke gerçek olabilseydin” Tuhaf dimi..Sana ne kadar gerçeksin deyişim geliyor aklıma..yazıyorum...
“Ne kadar gerçeksin “dedim sana
indirdin gözlerini
“Yokum” dedin “aslında”
“bir hayalim ben yalnızca”
Beyaz bir sonbahar geldi
Henüz düşmeden söğüt dallarına
gecenin kor alevi
Her yerde yazdan kalma
karlar eridi
Küçük bir çocuk uyandı
Kolay olmayacaktı belliydi
Lüzumsuz derecede içten
Anlaşılamayacak kadar birdiler
Ta uzaklarında birbirlerinin
İçiçe bir ömrü tüketmiştiler
Ne yazıkki bitmemiştiler..
sen yokken ben her sabah suladım bahçedeki çiçekleri yağan yağmura aldırmadan...
sen yokken ben kedilerin yemeklerini hiç aksatmadım...
sen yokken ben okudum yeni çıkan ama pek popüler olamayan kitapları...
sen yokken ben şarkı söyledim hicaz makamında...
sen yokken ben birmilyonbirincikez izledim 'mesajınız var'ı...
sen yokken ben şiirler yazdım yitik bir aşkı anlatan...
Bazı sözcüklerin yaşanışları da benzer
Okunuşları kadar birbirine
Bu yüzden şaşırtmaz 'yüzün'e,'hüzün'ün bunca yakışması
'sensizliğin','sessizliğe' sebep olması.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!