Hani Ya Ben Şiiri - Hande Ortay

Bana geldiğin gün masumcaydı bu sevda
O tarihte,
Ellerim ellerinde, nefesim nefesinde
Kalakaldım, ey aşk!

Senin o buğu gözlerinde ölüme mahkûm ettin
Yollarda kaldı gözlerim
Kalemim bitti, kağıdım tükendi
Bir satır bile yazamayacak sözüm kalmamış, ey yar!

Dizelerime vurdum seni, hediye ettiğin kara saplı hançerle
Ben ölmekten ar ettikçe,
Ne fark eder sevgili?

Lakin hala umudum var,
Gel dağınığım, gel karışığım,
Gel aşığınım senin, gel!
Öyle bir gel ki, baharları, kır çiçekleri topla da gel!

Biliyorum, ikimizden iyi âşık olur
Ben sana hep iyi gelirim
Şiirlerimle karşılarım, ne dersin?

Vazgeçemiyorum senden gecemin renk cümbüşü...
Sessiz sedasız misafirimsin
Bu gece ay başka güzel, yıldız başka...
Bu deli şairin bıkmaz şiir yazmaktan

Seninle duygularım dizginlenmemiş, atlar
Hasret vurgunu yemiş, kanatları açılmıyor
Ne çok sen var düşlerimde,
Hani ya ben?

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Hande Ortay