**Hani Sen Beni Ortalıkta Bırakmayacaktın?

Beni ilk ve son kez götürdüğün o kır kahvesi
bir de çok özlenen sevgili gibi sarılışın
hiç gitmedi gözlerimden yerleşti en duyarlı yanıma…

Bu aralar kendimi avutuyorum geri dönecekmişsin gibi
yalan söylüyorum senli umutlarıma…

Ne zaman acıdığını hissetse yüreğim
tökezlerse bir de ayaklarım dermana sen geliyorsun aklıma
içimdeki senden güç alıyorum...

Uzaklarda olsan da yaşadığını bilmek isterdim
oysa senden haber yok nicedir…

Sen gittiğinde doğan çocuklar gittiğin yaştalar şimdi
Can çoktan büyüdü zaman küçülürken bende.

Aynaya bakmayalı hayli zaman oldu
kendime sorular soruyorum bu aralar
içimdeki keşkeler üzerken beni sana bakıyorum
resmin hiç yaşlanmadı öyle duruyor…

Duygusuz yataktan senli duygularla uyanıyorum hep
düşlerimden silemiyorum seni!

Yoksun artık aç tuşuna dokunduğum radyo da
bilirdim anlardım sesinden nasıl olduğunu
bende olduğun için değil hayatta olduğun için
mutluluk dolardı yüreğime bilmesen de
nicedir duymuyorum sesini nasılsın iyi misin bilseydim keşke!

Hani sen “gülü susuzuz beni sensiz bırakmazdın”
ne oldu verdiğin söze
bir de beni ortada bırakacak kadar yüreksiz değildin
söylesene sevdiğim ne oldu sana?

Dilim söylüyorken meramını serim çalıştırıyorken aklımı
biriktirmişken söyleyeceklerimi
kalemin karasına bulama beni
kaldırma isyana nasırlı ellerimi

Bir ses ver bana gerçeğinden
bu da senden bana bir sevinç olsun
olsun bir nefeslik yaşama hevesi.