Hani O Afşin Deki Esgi İnsanlar

Dedebabada oturur fakının oğlu,
Yüzlerce vardı koyunu
Şahan güderdi yıllarca yozunu,
İstemiş hakkını almış tozunu.

Hani o yıllar Ağalar,Beyler,
Gecerlerdi kapılarından gelinler,
Evlerinde yanardı idareler,
Atlarında olurdu heybeler.

Vardı bir zamanlar cinni oğlu,
Camuzları vardı hani guyucu oğlu,
Günleri geçerdi orakla,galıçla dolu,
Gömllekleri yamalı olurdu kolu.

Nerede kara Nurinin çardakları,
Çam ağacından yapardı kovanları,
Bal yapardı ilkbaharda arıları,
Olurdu evlerinde hazın damları,

Hani terzi Aliler,
Kapılarında olurdu hastalar,
Yazdırırdı cinlerine muskalar,
Şifa beklerdi sanki yaşlılar,

Tarlalar ekerdi bekler güzü,
Kanılara koşardı öküzü,
Çaparların Ahmet emmi ekinde gözü,
Saman yüklerdi yakardı tozu.

Günler yorgun zaman hüzünlü,
Vardı Hasan Hamiş dost gönüllü,
Keserdi kerpiç evler yaptı oluklu,
Çamurlarla oynar sanki suluklu.

Kimler vardı hani Nazmi Bayazıt.
Yıllarca yaptı köşgerlik oldu müthait,
Anlattı o insanı oğlu Hasan Bayazıt.
Yazıldı gönüllere sanki baş yazıt.

Bir öğretmen vardı Hikmet Aksakal.
Akardı ağzından bal,
Yıllarca yaşadı sonunda oldu bakkal,
Yaşananlar yalan oldu kalanlarda hayal.

Unutulurmu duzsusun Omar amca,
Merkebleri gübre taşırdı yıllarca,
Tarlalara çitil dikerdi onlarca,
Günleri geçer gider perişanca.

Guz Bahçede yaşar ağam Osman.
Guz arktan sulardı bahçeleri olmazdı pişman,
Tandırda ekmek yapılır duman,durman.
Üzümler keserdi asmalarından.

Devrişlerin Mustafa dolaşırdı çarşıda,
İsterdi ondan bundan gözü parada,
Kuran okurdu gözler onda,
Gönül gözleri açık olurdu mecnunlarda.

Yıllarını verdi celvanlı oğlu,
Hanlar hamamlar yaptırdı uzudu kolu,
Caddeye sokaklara açtırdı ilk yolu,
Baş vekil olurdu dostu.

Belediyede çalışırdı gözel emmi,
Gelenle gidenle olurdu samimi,
Çalışırdık beraber sorardı halimi,
Kötü söz söylemezdi istemezdi üzülmemi.

Mustafa nicelerini yazamadı,
Yazan kalemler sanki kırıldı,
Unutmazdı yaşananları içi karardı,
Sanki içindeydi o günleri yaşadı..