Hani,'Melekler Ağlamaz 'dı Anne?

.Beni severken anne,
'Canım meleğim'diye severdin.
O gül dudaklarını
Dokundururken yanağıma,
En güzel hediyeni verirdin.
Olsa ki gözlerim dolsa,
Ağlayacak olsam
'Sakın ha, ağlama meleğim,
Melekler ağlamaz'derdin.
Yanağımda gül dudaklarının sıcaklığı,
Ellerimde o mubarek ellerin
Büyüttün,önce yüreğinde,
Sonra canım annem;
Son bir kez öpemeden ellerinden,
Sarılamadan doya doya...
Ansızın çekip gittin.
Kötülükler kol geziyor anne!
Nerdesin? Can Siperim.
Kolum kanadım kırıldı.
Meleğin uçamıyor artık.
Bu sefer susmayacağım.
Kanmayacağım masum yalanına,
Hani,hani 'melekler ağlamazdı?
Melekler de ağlarmış anne,meleklerde...
Kanadı kırılınca...