Hani hep beklenen...Özlemle..

Hani hep beklenen...özlemle..
Bir gün vardırya; yolları beklenen..
İşte o birgün; kabuğuna sığmayan çocuklar gibiydim
Seni görebilecektim..
Sevinçlerim çığlık çığlık, zamanı durdurdu sanki
Kavuşmak istedim sana,gözlerine bakıp kendimi bulmak..
Alnına düşen saçlarına tek tek dokunmak, geçti içimden
Çatık kaşlarının altında, gözlerine dalıp,
Gülmeyi öğrenmek istedim,belkide öğretmek..

Hani hep beklenen..özlemle..
Bir gün görüştük seninle,
Ben deli.kalbim benden deli
Titreyen ellerle tokalaştık,
Beraber yürüdük, kalabalık caddelerde
Herkesler bize mi bakıyordu..öylemi sanmıştık? .
Karşılıklı oturduk çay bahçesinde
Aynı şeyleri içtik,az konuştuk,
Gözlerinde,sözlerinde kaybettiğim bişeyleri aradım..

Sonra;
Hani hep beklenen...özlemle
Bir gün vardıya yolları beklenen..
Gelmedi..
Gitti...arkasından bakmadım.
Duygularımı kalbime kilitledim sessizce..
Kayboldu... yalanları gömdü onu karanlıklara..iyi oldu..

İstanbul 1990