Hani Daha İçilecek Çayımız Vardı

Hani Daha İçilecek Çayımız Vardı

Kaç gönül yaptım şu dünyada bilmiyorum
Ama kırdığım bir gönül var ki
İstemeden, kazayla kırdığım gönül
Dünyada yaptığım bütün güzellikleri sildi götürdü…

Bütün maskelerden soyunarak sokulmuştu
Acıları vardı hüsranları vardı
Biliyorum, mutluluğa susamıştı
Tanıdığı her dostunda
Hayata tutunacak bir dal bir neden aramıştı
Vefaydı aradığı, bir yudum sevgi
Biliyorum bir tutam saf tebessümdü isteği
Kahretsin ki istemeden de olsa
En nadide çiçeklerle dolu vazoyu düşürdüm, kırdım…

Şimdi inanır mı bir daha bana
Konuşur mu maskesini indirmeden
Çıkar mı gün yüzüne o taş duvarların ardından
İnanır mı bir daha insanlara
Kulaklarımda bir uğuldama
Sanki o sesleniyor
Arkadaşlığımı verdim
Helal olsun
Dostluğumu hatta bazı sırlarımı verdim farkında olmadan
Helal olsun
Ama insanlara olan güvenimi çaldın ya
İşte o haram olsun…

En kurak toprakta açmaya çalışan hercai papatyaydı
Çimende gezinen fil gibi ezdim farkında olmadan
Hani daha içilecek çayımız vardı
Daha birbirimize söylenecek sözlerimiz
Sahi var mı daha…

© Seyyid Burhaneddin Kekeç
24 – 07 – 2017
00 : 38