S. Hani Şiiri - Enver Ertürk

Hani,
özlemlerimizi gönlümüzce,
kimselere aldırmadan..,
Çekemezleri duymadan,
kendimizce bizce,
mutlulukla,
huzurla paylaşıp çoğalttıklarımızla..,
Her günümüzde her anımızda
ellerimizi ellerimize kenetleyip,
bakışlarımızla birbirimize kilitlenip..,
Heyecanla doymadan coşacaktık.

Hani,
her derde her kedere,
ve karşılaştığımız her şerre..,
Omuz omuza.. Geçit vermeden,
bir santim geri gitmeden,,
Gıpta ettirip,
helâl olsun dedirtip,
karşı saf tutacaktık ?

Hani,
çok şeyleri öğrenmekten,
öğrendiklerimizi öğretmekten,
çevremize ışık vermekten,
Ve mum gibi aydınlatıp eriyip tükenmekten..,
Kaçmayacak, kaçınmayacaktık.
Kimi çifte su verilmiş çelik gibi..
Haksızlıklara direnip, dikilip,
kimi meltem önündeki söğüt gibi eğilip..,
uyumla yaşayacaktık.

Hani,
bazen kasıt olmadan,
bir şeyler plânlamadan,
elimizde olmayan nedenlerle yaptığımız hataların,
omzumuza yüklenen günahlarının
izini sürmeyecek..,
Savcı / avcı misali peşine düşmeyecektik

Hani,
ilk hatada, tek hatada.
savunma yaptırmadan,
son krediyi kullandırmadan..,
Yaptığımızdan doğan pişmanlığımıza,
özrümüzdeki candanlığımıza
şüphe ile bakıp..
Söz hakkı tanımayıp infaz etmeyecek,
birlikteliğimizi ipe çekmeyecektik.

Hani,
Can çekişen ilişkimize,
Ve ölmekte olan hislerimize..,
Yeniden,
bir fırsat daha vermeden..
Hayat öpücüğünü esirgeyip..,
Son çırpınışları duyarsızca izleyip,
taş kesilmişçesine,
ya da görmezcesine,
durmayacaktık.

Hani,
yıllar yılları takibetse,
ateşin üzeri küllense..,
Harlayacaktık,
yeniden canlandıracaktık.
Ve kaldığımız yerden bir daha başlayacaktık.. Hani ?