Hani hatıralarının ardı arkası kesilmez.
Hatıralarında sadece o olsun istersin ya bazen,
Kenetlenir dilin , konuşamazsın.
İçin yanar , ağlayamazsın.
Gülersin ama;
Yürekten gülemezsin hiçbir zaman.
Bir çınar ağacı gibi yere devrilirsin bir anda
Dalların budanır , yaprakların ölür.
Toprakla bütünleşir bedenin,
Tek tek sayarsın yok olan nefeslerini,
Ağlarsın elinde olmadan.
Gözyaşın yağmur olur , dökülür damla damla.
Artık fayda etmez kül olan hayallerine.
İşte öyle bir hasrettir içimde kalan sen.
Bir bahar mevsiminde yeşil renkler arasından,
Güneş ışığı gibi süzülerek camından,
Bir kuş konmuştu omzuma hatırlarsan,
Şarkımız ilk defa çıkmıştı dudaklarımdan .
Ufak bir tebessüm var olmuştu dudağında,
İleride ellerinde masumiyetler ve kederler .
Bir müptela gözükmüştü o gecenin mehtabında.
Uzun uzun gökyüzüne dalan gözlerin.
Hiç kimsenin duyamayacağı kadar ıssız sözleri .
Büyülenmişti adeta karanlığın içinde sen görmeden.
Ağlamıştım işte o gece senin haberin bile olmadan.
Fakat gülerek bakıyordum senin gözlerine.
İşte öyle bir ağlamaktır , gülüşler içinde yalan ...
Hayat çiçeğim yavaş yavaş soluyor elbet.
Suyunu veren yok ,
Güneş açmıyor yüzünü,
Karanlık teslim aldı umut fidanlarımı,
Gösteremez oldum varımı yoğumu kimselere.
Bedenim toprağa girmek istiyor nedensiz
Ecelsiz , karanlık kadar sessiz gitmek istiyor canım.
Biliyorum kimse kal demeyecektir bana,
Bunlar son satırlarım olsun sana.
Sitemim sana değil ;
Zalim kaderin kirli emellerine...
Kayıt Tarihi : 12.4.2018 01:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
