Hani..... Şiiri - Gülay Zıhna

Hani gökyüzüne yükselir ruhun,
Sanki bütün acılar geçmiş,
Sanki her şeye yeniden başlıyorcasına
Bir çocuk gülümsemesi ile bakarsın evrene
İçindeki coşku kabına sığmaz,
Ve geçen onca zamandan sonra sahipsiz ruhunun
Yarısını bulmak gibidir
Sevmek, koşulsuz sevmek
Adı şimdi hiçlik olan
Hani şiirlere, kelimelere sığınırsın
Şiirler dökülür ya anlamazsın
Öyle kendiliğinden, hesapsız, kitapsız
Nasıl dansederler ruhundaki ezginin eşliğinde
Onlar ki aşkın şahidi, hani koşulsuzluğun
Masumiyetin yegane tanıkları
Adı şimdi pişmanlık olan
Hani bazen özlem çöktüğünde
Yüreğin kuş gibi çırpınıp
Anlatma hayali kurarsın ya
Ötesi anlaşıldığını sanırsın ya içten içe
Sessizliğin dili dersin üstelik
Kimsenin anlayamadığı bu dile sığınırsın
Adı şimdi inançsızlık olan
Hani gökyüzüne bakarsın geceler boyu
Hissettiğini sanırsın sevdayı
Bir kuşun kanadına tutunup
Her gece uğradığın tüm ülkelerde
Yaşayan tüm insanlara
Uzun uzun anlatırsın neler olup bittiğini
Adı şimdi koskoca bir yalan olan
Hani kelimelerin hepsi eksik kalır ya
Okuduğun her kitap, en güzel cümleler bile
Anlatmaya yetmez o duyguyu
Eksik kalır hep, ya başlangıçlar, ya bitişler
Dikenlerle örülü o hayal
Kanatır ellerini dokunamazsın ya
Adı şimdi koskocaman bir boşluk olan
Hani sonra bir resim belirir
Gözlerinin önünde
Bir güvercin kanlar içinde yerde yatarken
O kanların bulaştığı beyaz sayfalarda
Üstünü karaladıkça
Apak çıkan o anı anlamlandırırsın
Adı şimdi hiçlik olan o anda
Nefes aldığın onca zamana yanarsın….…..