Hani... Şiiri - Anıl Erkmen

Hani...
görmeden,tanımadan sadece duyduğun sese aşık olursun ya.sesinden figürler yaratıp kafanda,herkesin sesi o mu diye heyecanlanıp durursun hani, kalbine ne oluyo dersin ol sakin...
Hani...
hangi işini yaparsan yap mutlaka durup onu da düşünürsün ya.Şimdi napıyo,sağlığı iyi durumda mı,o tatlı mı tatlı halleri gelir ya gözlerinin önüne...
Hani...
öylesine mutluyken hiç nazar değdirmezsin ya.Biri birşey dese hakkında hemen külhan beyi kesilirsin birden.Bit kadar boyunla,çiroz kadar canınla girersin ya yüz kişinin arasına belki dövüş tutmaya.
Çünkü aşk deli kuvvetinden de fazla...
ben hemen aşık olurum mesela,seni deli gibi seviyorum diyen bir kadına...
Hani...
düşsen,çarpsan,kırsan da bir yerlerini söylemezsin ya o üzülmesin diye..o söylese yüreğin dağlanır ya gözlerin dolar.Sanki senin caın yanmış gibi,belkide onun çektiğinden daha fazla acı hissedersin ya ona belli etmeden,telefon kapandıktan ya da eve gitmeden daha yolda,arıldıktan az sonra,tutamayıp kendini ağlarsın ya,yediremeye yediremeye ağlarsın gururuna...
Hani...
resimler,şiirler,anılar bir kenara atılmıştır ya.O bağrına basa basa sevdiğin insanın seni ne hallere düşürdüğüne inanamazsın ya.Bitmiştir ya herşey..çıldıramazsın,konuşamazsın.Bağıra bağıra sesin kısılır ya sadece neden diye haykırmaktan sokak ortasında.Kimseyi takmazsın,görmezsin çünkü tıpkı onu severken hayatı iplemediğin gibi yine umursamazsın...ama bütün sevgi nakledilmiştir kalbinden,alınmıştır duyguların.Sonrasında yaşamaya mahkum bırakılan en kötü düşmanının bile sana yapmayacağı kadar acılısındır şimdi.Öfke vardır gözlerinde,nefret haykırır cümlelerinden.Kimseyi hayran bırakamazsın artık kurduğun sözcüklerle sen sana bile ait değilsindir artık,öyle yalnızsındır öyle yalnızsındır...