Hani Şiiri - Yaşar Cerit

Artık şimşekler çakmasa gökyüzünde,
Şu mevsimler dönse birden,
Gördüğümüz kabuslardan uyansak,
Ruhlarımız hiç üşümeden.
Al yanaklı tatlı gülüşlerde,
O gülüşlerimiz gün ışığı gibi;
Her baktığımız yere düşse,
Bahar yeniden gelse hani…

Sonra bulutların üstünde,
Bir kuşun kanadında özgürce uçsak,
Ülkemin dağlarına vurulmadan konsak,
Oralara kardeşlik tohumlarını eksek,
Gülüşlerimizle ağıtlarımızı yok etsek hani.
Yusufçuk kuşları eşliğinde,
Halkların kardeşliğinde lirik türküler söylesek,
Güneşte ışığını kovayla yeryüzüne dökse,
O gülüşlerimiz gün ışığı kadar,
Her baktığımız yönü aydınlatsa hani…

Akan zamanı da durdursak,
Siyah beyaz bir film gibi;
Yılları da geriye sarsak hani!
O on yedi yaşın kırmızılığında,
Mışıl mışıl uyuyan güzeli;
O dilberi de uyandırsak,
Gözler gözlere değse,
Karanlıktan süzülüp gelen;
O silik düşünceleri de,
Bir tarafa atsak hani…

El ele tutuşarak yürüsek,
Yürürken nefeslerimiz birbirine karışsa,
O tepelerin güneşli eteklerinden,
Gümüş renkli buz gibi sular aksa,
Kenarındaki kır çiçeklerinden toplasak,
Sonra yeşil çimenlerin üzerine uzansak,
Öylece kurşuni gökyüzüne dalsak hani…

Suyun şırıltısı yaprakların hışırtısına karışsa,
Başucumuzda rengarenk çiçekler,
Ayakucumuzda kırmızı gelinlikler açsa,
Ortalık nergis hanımeli yarpuz koksa hani?
Bakışlarımızdaki o mutluluk,
Gözbebeklerimizde hep asılı kalsa,
Ve gülüşlerimiz dudaklarımızda hapsolsa hani.