Hani o ortada hiçbir şey yokken
Durup durup gülmelerimiz var ya
En çok onları seviyorum
Çünkü beni bu zamanlarda bir kişi anlar
Bir kişi duyar söylemediğim sözleri
Bir kişi dinler çalamadığım bağlamamı
Bir kişi görür sessizce ağlamamı
Bir kişi bilir yaşadıklarımı ve unutamadıklarımı
Hani o ortada hiçbir şey yokken
Durup durup gülmelerimiz var ya
En çok onları seviyorum
Çünkü bu zamanlarda her şeyden sıyrılırım
Fırtınadan kurtulur güneşe kapılırım
Soğuktan titremem tenimin sıcaklığını duyarım
Durgun suların bunaltısı kaybolur
Kendimi hafif akıntıya bırakırım
Usul usul çalkalanır
Gülümsemene takılırım
Hani o ortada hiçbir şey yokken
Durup durup gülmelerimiz var ya
En çok onları seviyorum.
Kayıt Tarihi : 7.1.2007 02:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aslı Işık](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/01/07/hani-146.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)