Bazen yağmur yağar ya hani,
kokusunu alırsın, yağmur damlarken
beslediği susuz toprağın neminin,
“ Toprak çekti “ derler hani…
Bazen sevinçlerinden uzun süren bir
yalnızlık hissedersin hani,
kalbinin tam ortasında bir düğüm, düğümün
ucundaysa nefes almanın sebebi vardır hani…
Bazen önünü görmekte zorlanırsın hani,
canın uyumak ister uykusuzluklara,
uykusuzluksa yakanı bırakmaz hani…
Bazen oluruna bırakırsın her şeyi olduğu gibi hani,
belki de olmadığı, ya da olamadığı gibi,
oldurulamayan olanaklar karşısında sessiz bir
çığlık atarsın hani…
İşte o çığlığın tek duyucusu sensindir,
seni ise tek duyan,
duyması gerekenden çok daha uzaktadır…
İşte o anda sorarsın kendine: “ Nerede bu yazıları yazan “ diye,
“ Nerede kelimelerin hani “, HANİ…
Kayıt Tarihi : 6.7.2006 11:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!