Nefes…
En elzem gerçek hayata dair,
hani ekmek gibi su gibi,
hani yokluğunda yaşamın sonu..
Bu tanıma uygundu senin nefesin,
Yaşamak için aldıııın,verdin
herkes gibi basitine kaçarak,anlam yüklemeden
sana verilen bir yetiyi,sadece hayatını devam ettirebilmek için kullanarak,
olabildiğine aciz,basiretsiz…
Benim nefesim mi?
Beni öptüğünde beliren nefesti,derin derin alıp sıcacık verdiğim
dudakların sıcaklaştıkça bedenimde,
daha da hızlanan bir nefes;
Her şeviştiğimizde ayyuka çıkan…
Kayıt Tarihi : 3.10.2011 18:32:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Duysal Danğal](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/10/03/hangisi-gercek-6.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!