Hangi Zamanlar/dı Şiiri - Reyhan Sur

sana dokunduğumda
buz tutardı bedenim çırpıntılarla
kelebekler davet ederdi düğünlerine

tüm üzümleri gözlerinin rengindeydi
Babil’in Asma Bahçelerinin

binlerce ateşböceği taşırdın ellerinde
aklından neler geçerdi

bal damlardı dilinden dilime
ah...o ne arsız zamanlardı...

imdi;
iğrenç ve siyah tüylü ayaklarıyla
ağzından dökülen binlerce karadul

yalnızlığımı kemiriyorsun
beş komodor ejderi tıslıyor sözlerinde

hiçbir bakışın
hiçbir pırıltı taşımıyor
kara delikler gibi içerilerin
ürkünç...bir o kadar tenha

çözülür örgüleri siyah saçlarımın
da.. son ışık tozları yok olur geceden
dağ gülleri kokularını gönderir kıbleme

kimdir o ağlayan tanyerinden
hangi kızın hıçkırıklarını taşıyor kambur su
-iki çinli cariye mi kaçıyor saraydan-
omuzlarında ölümün kakavan dokusu

...
ve on iki kez vuruyorken gonglar
on iki harf sorgular geceyi
“nerde sevgili”

susmanın sırası değil
artık... düşlerim deliriyor bak
bir.. söz... söyle
ya da bir şarkı;
büyüle umarsız düşüncelerimi
defolsun kahrolası örümcekler
terk etsinler bedenimi...

ağulanır belki tüm karıncalar da
işte o zaman/lardır....elbet
gövden serinletir gövdemi...