Hangi Yaşam Bana Ait
Yeni kelimeler derdimi anlatmaya yetmiyor. Eski sözcüklerin içinde de hep sen varsın, dilim seni gizleyemiyor, yüreğimin sesi sözcüklerden dökülüyor. Mühürlü geçmişimin mührünü kıran sözcükler dilimden dudağımdan dökülüp ortaya saçılıyor. Noktalarla bölünmüş cümleler aslında hiç değişmiyor, sadece uzaklaşan benim. İki yürek ırmağının birleşmesine izin veriyorum.
Yüreğim yaşadığı yerde yabancı duruyor. Bütün yüzler yabancı, söylenen sözler anlamsız. Çaldığım her kapı açılsa da ardında koskoca bir karanlık, derin boşluklar karşılıyor. Çınar ağacının güçlü kollarına kurulmuş bir salıncakta geçmişim ile geleceğim arasında gidip geliyorum. Gidişim hasret, dönüşüm vuslat olarak görünse de kollarım açılmış sonsuzluğa, koca bir yalnızlığı kucaklıyorum.
Aynı zaman diliminde ayrı ayrı yaşıyorum, yüreğiyle yaşayanların kentinde. Seslensem duyacak, dokunsam hissedecek. Girizgâhı yeniliyorum yârin yüreğine seslenmek için, bir ateşin alazlarında buluyorum kendimi. Göğe yükselen alevlerde yüreğimin yangınını görüyorum. Ateş dokunanı kendine benzetiyor ve ben o ateşin kızıl dillerinin yüreğime her çarpmasında seni görüyorum. Bitmeyen güzlerin hüznünde, yorgun mekânların arasında dolanıyorum, selin ortasında ki damlaların emniyetinde.
Tamamını Oku
bütün cümleler hasrete çıkıyor. unutulmak istenipte unutulmayan bir aşkın yaraları kanıyor üşütüyor olmalı. bir yere oturulmamayan hayatın hüzünlü duyguları. kaleme sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta