Kaçıncı uykusuzluğuma gebeyim bilmiyorum..
Ağlasam zayıflığıma ikram sanıyorum,
Gülsem nefsime azap.
Belki de beşinci boğuma geldiğinde,
Nefesim kesiliyordu.
Bedenen görünenin aksine,
Her hücremin acı çığlığına irkiliyordum.
Ne son lokmamı ne zaman yediğimi anlatacak,
Ne de suyu hangi vakit içmişliğimi dillendirecek cesaretim var.
Kollarındaki bebeğine tebessüm ederken gördüm, onu;
Öldü diyorlardı, yalanlarcasınaydı bakışları.
Sorarım; Hangi şehit ölmüş ?
Kayıt Tarihi : 22.10.2023 23:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!