Ellerin ne kadar sessiz böyle;
Bu dokunusun tadı bana korku veriyor.
Mesafelerin korkusu.
Bana yalnızca geriye kalan
Yolculukların umudu sanki...
Bu İstanbul vapurlarının arkasından
ucan martılar var ya,
işte onlar seni bana hatırlatıyor.
Alacağını al ve git gibi...
Git teknem kıyıya yanaşmadan.
Simitim bittiğinde başka vapurların
umutlarına sarıl.
Bunu istiyorum:
Çünkü o yolculuğunda bile seni izlemek
ayrı bir tad veriyor bana ve sana kızamıyorum.
Ben senin kanatların altından süzülen rüzgarın,
Üzerinde uçtuğun denizin hastasıyım.
Sen bu tablonun en güzel
Ve bir o kadarda en dikkat çeken beyazısın.
Ama biliyor musun gözlerim başka neleri görür?
O suların dibinde sessizce çürüyen aşk mektuplarını.
Bir zamanlar seni izleyen mutlu elleri...
İşte onlara bakarım beni bıraktığında...
Sen aşkım...
Git teknem kıyıya yanaşmadan.
O yolculuğunu son bir kez daha görmek istiyorum
Çünkü seni bu tabloya sığdıramıyorum...
Bende bir parçan var:
Sonsuz yolculuğumun umudusun...
Seni Seviyorum.
Kayıt Tarihi : 25.2.2004 13:45:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)