Hangi Mevsim Eksiliyor İçimde?
Bir suskunluk çöktü damarlarıma,
güneş ışığı bile üşüyor içimde.
Takvim, yapraklarını sessizce döküyor,
ama ben sayfaların arasında
kendi hevesimin kırık harflerini buluyorum.
Belki sonbahar, cebimden çaldı sabrımı;
belki kış, dilime kar bastı,
kelimelerim dondu da
konuşmak yerine içimde kar tuttu.
Bilmiyorum…
geçen şey, havadaki nem mi
yoksa kalbimdeki coşkunun kökü mü?
Ama bildiğim şu:
Rüzgâr, hangi dalları kırarsa kırsın
ve hangi kuşlar, kanat çırparak uzaklaşırsa uzaklaşsın,
her şey bir gün, başka bir baharın haberiyle döner.
O vakit,
ya mevsim bana yetişir
ya ben, kendime.
Geçen mevsimse, bıraksın gitsin;
geçen hevesimse, yakarım ardına bakmadan.
Ben, kendi yangınımdan bahar çıkarırım,
rüzgâr dönmese de dönerim kendime.
Kayıt Tarihi : 20.8.2025 04:12:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!