Hangi Köşebaşını Kim Sahiplenmişse O Benim

masumca mutsusuz hiç olmazsa
hiç yoktan iyidir
masumluğun her hali güzel

neyi örtbas etsem ki
baharı m ı
kışı yazı mı
nasıl bir gerekçe bulsam şu ayrılığabozguna uğradım
gün öyle güzel
öyle tatlı battı ki
yere batsın şu ayrılık
kötü söyletiyor adama

gözlerin miydi
bana yıldızları anımsatan
ay ışığı mıydı gülüşlü yüzün
bana samanyolu mehtap deme
ağlarım durduk yerde

anılar közlenmiş ateş gibi
içinde yanar yüreğimelim değmiyor birşeye
sevmekten seni
dünyaya bunun için mi geldim ki
şu koşarken düşen çocuk var ya
yırtıldı diz kapakları
yüreğim orda atıyor şimdi
pişmiş aşa su katmak:ıslanması yüreğimin bahar bozgunu yağmurlarla
ucuz otel odaları gibi eksiksizim yalnızlıkta
hangi köşebaşını kim sahiplenmişse o benim sana şefkatim
gözyaşlarımla
üçüncü mevki ölümlere aday kuşların çığlığı gözlerimde

bak şarkılarımızdı
düşen elceğizimden
saklandığında yaz akşamının
bak seni şikayet edecek bir abim de yok
seni gidi gök görmediği

bak şarkılar hala ne güzel
sınıfta kaldın ayrılıktan da
ayrılık değil bu aslında
ne desem
'karşılıksız ayrılık'
böyle biçimlendirebildim seni kendimde