Saçlarıma beyaz çiçekler bırakarak 
geçip gitti mevsimler 
yorgun kanatlarında göçmen kuşların 
ağaçlar yapraksız kaldı 
çocuklar uçurtmasız, kuşlar şarkısız 
kapattı tüm kapılarını kalbime bahar 
şimdi ben hangi dala konayım 
şiirimin kanadı kırık 
diyorumki bir gün 
hüzünlü yüzüm aykırı sakalımla 
yükleyip sevdamı yüreğime
çekip gitmeliyim bu şehirden 
her evin kapısına bir avuç şiir bırakarak 
ve yıkarak eğreti duvarlarını vefasızlığın 
hoşça kal soğuk odam 
kalbimin dilsiz yanı 
artık hiç bir metropole sığmıyor adım 
aşklar yalancı, sokaklar ince bir hüzün 
bu şehirde kimse kimseyi sevmiyor artık 
kimse kimseyi özlemiyor 
ölüm soluklu günlere güz oldu acım 
yanlızım, üstelik parasızım 
dalımda gurbet türküleri ve kırık sazım 
denizler dalgasız şimdi 
ağrılar sargısız 
bir sevda var yüreğimde avunmasız 
bir de dalıp dalıp giden gözlerim 
gecelerin sayfalarında savunmasız 
acıyan yüreğimi alıp yanıma 
ve düş kırığı bakışlarımı 
cebimde eski bir kimlik 
içimde yaralı ırmaklar 
arkamı dönüp gitmeliyim bu şehirden 
saklayıp geceye yaşlı gözlerimi 
hoşça kal güz çiçeğim 
kalbimin sarsık yanı 
artık hiç bir sevince yakışmıyor yüzüm 
kimim kimsemde yok üstelik, öksüzüm 
bu duyarlı, bu aykırı, bu yaralı yanımla 
hangi kıyıya sığınsam ölürüm 
ey hayat
ey hayat kırgınım sana
ihanetin hançeri saplanmadan bağrıma
sevda adına vur boynumu 
adım mezartaşım olsun 
adım gözyaşım 
bağışlamasın beni hiç bir hatıra
Şiir ve resim atölyesi
www.nuricann.com
Kayıt Tarihi : 6.6.2003 03:34:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



TÜM YORUMLAR (1)