Göğü alıp yere yıkarken zemin ve tavan
Cansız ve hatta ruhsatsızken bile kavanoz kristalli süs
Mozaikleşmiş olanca ehliyetsizliğine yakın mesafeler tutan çekincelerle
Duvara
Duraklara
Parklara dert yandığına usanmadan hiç elleri tutulmamış eşi dostu kalmamışlığın
Serini sıcağı bir dem ve ıssız
Her gidiş gelişinde artık kendine ağır gelen herbir çakıl taşını
Suların derinlerine alıp götüren dalgalara sicilsiz
Kendi kendini sakin kılıp nihayete soluklandığında mola
Üstünde hayatı seyreden gemiler dolusu yüküyle belki de dönmüş olup devranı
Kim bilir? Hangi volkan püskürtüsü yanardağlıdır
Ne gibi tufanlardan kan revan iptalli
Hangi gülden, hangi aldan, hangi daldan ve nihayet dikene
Yeni hayatlara zerre kürre demeden
Cömertçe can veren
Seyfi Karaca..........Nisan / 10
Seyfi KaracaKayıt Tarihi : 23.4.2010 14:15:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!