Zaman boynumda kement ötelere kur beni.
Her halimde gariblik hangi dost okur beni.?
Bir uslanmaz gönlüm var taştan taşa vur beni.
Rüzgar alıp götürsün göklere savur beni.
Ey düşleri gül kokan korkular bürür beni.!
Utanmaz şehirlerden mor dağlara sür beni...
Sonsuz sefere saldı içimdeki kor beni.
Söz yavan, sükut ehli dervişlere sor beni..
Yoluna baş koyduğum aşk ile yoğur beni..
Öyle acizim, lutfet cemale doyur beni....
Kayıt Tarihi : 12.1.2003 12:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mest-i elest eden insanı
Yazanın eline yüreğine sağlık.
TÜM YORUMLAR (1)