Bizim Yunus Şiiri - Servet Yüksel

Bir insan kırk yılda gül olur açar,
Bu eşikte yatan bizim Yunus mu?
Kendini bilmezde dağlara kaçar,
Nefse kement atan bizim Yunus mu?

Buğday mı, himmet mi sorma hünkarım,?
Yarı yoldan döner benim kararım,
Gayri bu hasretle yanar, yakarım,
Ahı göğü tutan bizim Yunus mu?

Bir kapı ki, eğri odun girmezmiş,
Aşkın esrarına akıl ermezmiş,
Emaneti her yiğide vermezmiş,
Başını uzatan bizim Yunus mu?

Çilelerle pak eyledin özünü,
Kurda, kuşa... paylaştırdın sözünü,
‘Arayı arayı bulsam izini’
Yolları ağlatan bizim Yunus mu?

Irmakların telaşını bildin mi?
Bulutların gözyaşını bildin mi?
Cehennemin ataşını bildin mi?
Sıratta ev çatan bizim Yunus mu?

Taçlandırdın dervişliğin şanını,
Nasıl anlatmalı vuslat anını,
Cennet ne ki, huri ne ki, canını,
Bir bakışa satan bizim Yunus mu?

Servet Yüksel