Hangi Değirmen Öğütür Ki İçimdeki Kederleri

Hangi değirmen öğütür ki içimdeki kederleri?
Suskun gecelerde büyür, sabahlara küserim.
Ne yağmur yıkar içimi, ne güneşle ısınırım...
Kırılmış bir aynayım; hangi yüzüm aslımdır, bilmem.

Benim gözümde biriken her damla, eski bir hatıradır;
Söylenmemiş sözlerim dudaklarımın yarasıdır.
Yüreğim, dar bir sokak gibi şimdilerde
Ne gireni olur, ne çıkabilen.

İşte kimi özlediysem, kalbimde iz bırakarak gitti.
Kimi sevdiysem, ellerimden sessizce süzüldü.
Bir masalın yarısında unuttular adımı...
Geriye yalnızca yutkunamadığım harfler kaldı

Kırgınım evet — ama suskunluktan yana.
Bağırmak istesem bile sesim içime çöker anla
Bazı acılar içimde kanıyor ,konuşunca değil,
Sustukça

Sen bilemezsin,sustum ben...
Çünkü sana anlatınca kelimeler yetim kalır lugatımda
Ve bazı acılar ise
Sadece içimde büyüdü, içimi çürüttü işte

Kırıldığı yerde kalıyor insan.
Toplasan da eksik,
Yamasan da sızlar hep aynı yerden;
Çünkü bazı kırıklar ses değil, yankı bırakır.

Şimdi kendime dönüp baktığımda...
Tanıyamadığım bir yalnızlık giyiyorum üzerime.
Ne bir el değdi içime,
Ne bir değirmen un ufak etti kederimi.
İşte o yüzden, durup durup öldürüyorum...
Bendeki seni.

---