Handan Koca Şiirleri - Şair Handan Koca

Eğer bir resim yapabilseydim şimdi,
Alırdım elime fırçayı kalemi,
İlk önce beni kıran dudaklarını çizerdim.
Sonra dudaklarından çıkan kelimeleri kurşun yapıp,
Kalbime nasıl sapladığını görmeni isterdim.
Söylediğin sözlerin canımı nasıl yaktığını bil isterdim.

kim bilir daha hayatımın kaç arta kalan kısmına saklayacağım seni
Yada daha ne kadar ve nereye kadar saklayabilirim seni
içimdeki denizde daha kaç hüsran geçmesi gerek
gölgelerin izinde ne kadar ağlamalı ne kadar düş kurmalıyım
hangi hayalime ortak etmeliyim seni
daha ne kadar yazacağım senin için

yerinde olsam ağlardımtüm suskunluğuma
bir vedaya saklanan kirli gözyaşlarıma ağlar
bulut bulut dökerdim hasreti eşsiz diyarlarına
hasret kokmayan güller dikerdim toprağına

yerinde olsam ağlardım

yıldızlar örttü üzerimi senin
yerine anne
çok ağladım canımın acısından
yaralarım hiç iyileşmedi anne
dinmedi hiç göz yaşlarım
kimse farketmiyor hala

Adı olmayan şehirlere git lütfen. Nereye gittiğini bile bilmek istemiyorum. Seni bulma şansım olmasın. Olur, da çok özlerim, nereye gittiğini bilirsem dayanamaz ve arkandan gelirim diye korkuyorum. O yüzden lütfen giderken nereye gittiğini söyleme. Gittikten sonra mektupta yazma. Doğum günlerimde bile hatırlama beni. Hediye bile istemem. Tek isteğim yokluğuna alışmak. Sensizde bu dünyayı kabullenmek istiyorum. Sen yokken tadını almalıyım yaşamanın. Sen yokken de her şeyin bir anlamı olmalı. Sensiz de adım atmayı öğrenmeliyim. Sonra yoluğundan aldığım her nefeste seni içime çekmemeliyim. Her normal insan gibi nefes almalıyım bende. Nasıl olduğunu bile bilmek istemiyorum. Selam verecek kadar, hatırın kalmasın bende ne olur. Gördüğümde bile içimden eski bir dost diye geçirmeliyim. Sadece eski bir dost. Kendi kendime ayaklarımın üzerinde durmam için sen olmamalısın. Git lütfen, adı olmayan şehirlere git. Bensiz nereye istersen oraya git. Haberim olmasın senden, nasıl iyimi diye düşünmemeliyim. Adını bile unutmalı, adının geçtiğini bile fark etmemeliyim. Sahi ismin neydi senin?
Git lütfen. Benim iyiliğim için git. Bütün dünyayı saran hasretini de al ve git buradan. Bu şehirde oturma mesela, tesadüfleşme şansımız bile olmasın. O yok demeliyim sen ne yaparsan yap o yok zaten. Sonra sen gittiğin zaman başka bir yerde beni seven biri vardı deme. İnan seni hiç sevmedim. Yoksa senin için yaptıklarıma bakıp seni seviyorum mu sandın. Tatlım ben herkese öyle davranıyorum. Saçma deme inan seni sevmedim. Çok severim şaşırtmayı bu nedenle yaptım bütün sevgi gösterilerimi. Bir cambazın ip üzerinde yürümesi kadar zordu inan. Yapaydı sahteydi sevgim. Her an düşeceğim diye korktum ama belli etmedim. Bu sevgi her an bitecek diye kabullendim ama sana söyleyemedim. Benden nefret et, dalga geç ne yaparsan yap ama ne olur git benden ve bu şehirden. Ben gidemiyorum lütfen sen git. Sen uzaklaş benden. Her an seni göreceğim diye korkuyorum. Sokağa çıkamıyorum sen varsın diye. Gidemediğim için, korkak sanma beni. Ben sadece bu şehri seviyorum. Hem bütün tanıdıklarım burada. Adil değil belki ama sen gitmelisin. Her şeyi başlatan sensin çünkü. Senin o gözlerin vurdu beni kalbimden. Bütün suçlu sensin. O kadar güzel bakmasan ve yakmasan hiç tanımazdım ki seni. Sonra git demezdim sana. Herhangi biri olurdun benim için. Ama artık gitmelisin, gözlerini ve yakıcı bakışlarını da yanına alıp gitmelisin. Ben gidemiyorum sen git. Ben kendime seni hiç itiraf edemedim. Seni kalbimde tarifini bulamadığım adressiz yerlere sakladım. Lütfen sende saklandığın yerden çıkma. Sindiğin o köşeden hiçbir zaman kaldırma başını. Orda öyle ağlayarak bekle. Hatta sessiz sessiz git sindiğin köşeden. Haberim olmadan git. Çünkü ben seni atamıyorum kalbimden. İyi bir ev sahibi olduğum için kovamıyorum seni. Bazen sevgi ikram ediyorum sana bazen gözyaşı. Sende gitmek istemiyorsun biliyorum ama gitmelisin. Bütün sorumluluk sende lütfen bitir bizi. Bu azabı bitir. Beni bitir. Kendini bitir. Lütfen git bu şehirden. Benden git artık. Başka bir hayata başlamam için seni unutmam bitirmem gerek. Fakat ben bitiremiyorum işte. Ben bütün bavullarını topladım. Bütün anılarımızı yaktım çoktan. Elimizde hiç bir şey kalmadı. Yani ayrılığa hazırım anlayacağın. Yokluğuna hazırım. Tek yapman gereken gitmek. Gidersen kırılmam sana. Hatta sevineceğim bile. Söz ağlamayacağım arkandan. Hem senin varlığın beni üzüyorsa ve hayatımı mahvediyorsa neden gitmemeni isteyeyim ki. Hiç karşı çıkmayacağım hatta gitme bile demeyeceğim. Giderken öpme beni. Hoşça kal da deme istemem. Ben çoktan öptüm seni çoktan elveda dedim sana. Ve çok oldu sen gideli sadece ruhun kaldı yanımda. Hadi bütün varlığını al ve git artık. Sen gittikten sonra ben hiç bir şey olmamış gibi davranacağım inan. Hiç yokmuşsun gibi yapacağım. Artık kelimelerim ağzımda karışıyor ve diyecek söz bulamıyorum. Vazgeçemem sanma, bu sefer yolundan döndürmeyeceğim seni, izin vereceğim gitmene. Şimdi bir adım at kapıdan, kapıyı yavaş kapa gittiğin belli olmasın. Arkama döndüğüm zaman seni görmemeli ve hiç olmamışın sanmalıyım. Hoşça kal sevgili güle güle git.
HANDAN KOCA www.kirsehirgunisigi.com

bu yük çok ağır sebebim
taşıyamam
yaslama bana sevdanı
burakıp gitme çaresizce
boğazıma dizilir hıçkırıklar
ağlayamam

Ben senden ayrı düştüğümden beri
Kaç yıl, kaç ay geçti bilmiyorum.
Nereye baktığımı bile bilmeden.
Öyle bakıyorum donuk donuk bir yere.
Baktığım yerde yüzün yoksa.
Kendimi görmüş saymıyorum.

Beni arama
Yosun bağlamış kalbinin derinliklerindeyim
Beni arama
Katran karası gecelerin rengiyim
Beni arama
Yokluğumda kurduğun cümlelerin öznesiyim

elimi nereye atsam boşluk
gözlerimi nereye çevirsem sen yoksun
artık hiç birşeyin tadı yok
gözlerime mil çektim
hatırlayamıyorum hangi pişnalığıma saklıadım seni
yada kaç pişmanlık yaşadım yüreğimle

Ne kadar da yabancı bu satırlar şimdi bize. Hep seni sevdiğimi yazarken ayrılığımızı yazmak ne kadar da acı. Senin için seçtiğim harflerim bile şaşkın bu terk edişe. Kâğıdım beyaz gibi görünse de değil aslında. Hatta yazılarım dahi okunmuyor yokluğundan kararan sayfada. Yazarken gördüğüm tek şey karanlık. Sen gittin gideli hiç bir şey beyaz değil aslında. Koca bir kuyunun içinde gibisin. Karanlıktan kurtaramıyorum seni. Olur, da kurtulmak istersen bütün masal kahramanlarım emrinde. Hadi çağır bizi.

Üzerimize bir beden büyük geldi bu ayrılık. Hatta hiç yakışmadı bize. Beyaz bir kıyafetin üzerinde bir kan lekesi nasıl göze batarsa ayrılıkta öyle duruyor bizim üzerimizde. Hıçkırıklarım yüreğime batıyor geceleri. Aslında hiç yaşanmamış sayamaz mıyız? Mesela bir veda sahnesinin provasında olsak ne çıkar. Uzun sürdü biliyorum ama biz istersek biraz sonra kapanır perde. Bir alkış tufanı kopar ve güzel oynadığımız için tebrik eder bizi seyirciler. Hadi bitsin artık bu oyun, bu kadar gerçekçi olmak zorunda değiliz.

Çok üzgünüm, üç yanlış bir doğruyu götürürken, üç ayrılığın da bizim aşkımızı biteceğini fark edemedim. Sen ben den gidip ayrılık bize yaklaşırken ne sana; gitme diyebildi dudaklarım, nede ayrılığa; gelme. Öyle kararlıydın ki gitme desem bile aşkımızı ezip geçecektin sanki. Bütün aynaları kırıp gidecektin. Oysa şimdi bütün aynalarım yüzsüzleşti. Sen yokken aynalarda göremiyorum kendimi.