Dün yorgun insanların konakladığı handaydım,
Hani şu yüksek kapılı.
İnsanların yalnızlıktaki dostu duvarlar
Yer sofrasındaki ayrıcalık,
Ve ben sensiz ordaydım;
Şu geçen yoksunluğundaki akşamlar gibi
Soğuk ve sessiz.
Küçük demir parmaklıklı pencereler
Uyuyamadım.
Yalnız insan Kervanları ile konakladığım
O Yüksek kapılı handaydım.
Kayıt Tarihi : 23.11.2000 14:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!