Yalniz zannedip sansan bile
Insanin kendine tanik etrafinda otlar agaclar vardir
Dal egilir kol uzar yaprak yesillenir ve sararir
Bakarsin uzak yildiz, yakindaki ay
Senden baska hic kimsesizligin soguk ayaza buz tutan sessizliginden
Simsicacik odalarda yanan soba gibidir
Calidan koruluklara eski bir keklik sesi misali yankilanarak
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta