Hançer Sustu Şiiri - Deniz Gece Mavisi

Bir hançer deldi bağrımı,
Gölgemden doğup gecemi deldi.
Suskunluğumdan kin ile beslendi;
Çelik gibi soğuk,
Ölüm gibi acıydı.
Bir hançer yarası, hayatımı altüst etti.

Karanlıklar dostum oldu,
Sokaklar şahidim.
Nefretle bilendi sözlerim,
İz bırakmadı ardında,
Sessizce deldi sinemi.
Hançer konuştu, vicdanlar sustu.
Zifiri bir geceydi...
Kuşlar vuruldu, çocuklar öldü.

Bedel sorulmadı geceden;
Kanla ödendi her damla ah.
Sözüm değil, dil konuştu.
Bir bakışta sustu,
Yürek söndü, dilim yandı.
Yüreğim kavruldu,
Mühür oldu sözlerin.

Kiralık öfke tutunup kaldı dudak kıvrımıma;
Alnıma yazıldı acı bir son.
Her darbe güç verdi bedenime,
Azrail’in soğuk nefesi dokundu canıma.
Hançer sustu...
Anılar geldi dile.

Merhamete muhtaç gece,
Çığlık çığlığa acı.
Adım geçince susan duvarlar,
Geceyi yırtan hançere boyun eğdi.
Eflatundu avuç içlerim,
Lacivertti gözlerim.

Bir sabah doğdu içimde nefretim,
Gölgem kayboldu, ben sustum.
Kanla yıkanmış ellerimi
Temize çekemedim.
Hiçbir kulak duymadı,
Hiçbir dil konuşmadı.
Dünya sessizliğe büründü.
Azrail konuştu:
“Gidiyoruz, hadi...”
26.09.2025 14:15