Hançer Şiiri - Müyesser Doğan

Hançeri sırtında taşırken nasıl soluk alır gönül,
Nefes nefes öldürür sevdayı her bir ah.
Sabır taşlarından zindanlar örüyorken hayat
Güneşi tutan gözlerin de yitirdim
Geceye doğmaya gebe mavilerimi.
Şefkat meleklerinin kanatları kırıldı bak.
Bak sadakat denizleri siyaha boyandı.
Alevi sönmüş,dumanı tüten bir yangın içim de .
Bir sigarayla hasbihal de kaldı hayaller.
Her bakışın da içime yıkılıyor meyhaneler.
Sen Ankara kokardın bir vakit.
Ben tutsattım vefa sarayların da .
Sürgün zamanı geldi ...
Kış kuşların göğünü üşütüyorken.
Sürgün zamanı tam da şimdi