Hammal Halife Şiiri - Muhammed Türe

Tam güneşin battığı yerde silüetin
Biliyorum, gece bile silinmeyen gölgeler vardır
Fezaya düşer karanlığı dünya denen eziyetin
Kendinden büyük, dünyalar kadardır
Aramıza girdin, güneşi tutuldu ukbanın
Med-cezirden öte Nuh'un tufanına hamilesin
Dinmezse eğer bu Kasırgası Ken'ân'ın
Güverteler güvensiz olacak, kesin
İşittin mi, hilalin hammalı halife?
Bakma hurma dalı gibi olduğuna
Kaç güneşten ağırdır o küfe
Bakma bir çelimsizin taşıdığına
Yorgunluktan kaymak üzere karadeliğe
Nefes nefese kalmış ışığı, cılız düşüyor suya
Asılmadan binbir türlü perde perdeliğe
Düşün peşine, nurunu söndürmeden Süreyya
Ye's ile savrulduğun yerden savur kemendini
Önündeki dağlara dayayıp topuklarını
Sen dirilt onu, o doğursun seni
Şehadet parmağı sıyırır balçık kabuklarını
Bu pazarın en işlek yerine yaptır türbeni
Ancak ölüm diriltir kurumuş bir gözün oluklarını
Koklamak marifet değil bu tarlanın taze çiçeklerini
Toplayabilir misin ezilmiş ve kopuklarını