böyle toplanmaya hazır böyle dağılmaya hazır
elimi güle attım diken geldi
ayağımı sokağa attım yol ayrımları geldi
bir gün birşeyi başaracağımı biliyordum
bir gün seveceğimi biliyordum
burda işte gözümün kenarında
Yüksek sesle söyledi
Sonra korktu
Biliyordu bazı şeylerin seslerden ürktüğünü
Bulunduğu yer uygun biryer değildi belki
Odaydı
Kafesti belki
uykumda düşüyormuş gibi oldum
Korktum sarsıldım
Annem tuttu ellerimi
Yeniden daldım en güzel uykulara
En güzel rüyalara
Anne örter üstünü
haklısın evim camdan
haklısın ruhuma karanlık ipler dolanır
doğru alamıyorum kendimi uçurum korkularından
ama bu sefer işim rast gidecek
meleklerinde uçmaya kanada ihtiyacı var bilirim
İnsan olmak ne kadar zor düşün
Kaç yerinden kırılır insan
Kırılınca kalbi
Bir yavru kuş gibi
Bilemeden kanatlarımızı
İteleniyoruz
hayat denen şu boşluğa
Bu bir inançtır belki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!