Hamden Sümme Hamden Şiiri - Yıldırım Kır ...

Saat gecenin üçü
seni gördüm düşümde
bakarken bana
yüzün kanıyordu
seslendim sesine
sesin kanıyordu
uyandım birdenbire
uyandım
kan
ve
ter içinde
kurudum
susadım
yandım
ateşler içinde
şu hayatta değer verdiğim ne varsa
hasretini yaşadım
hamden sümme hamden
yaşıyorum
öyle yada böyle
kırlangıçlar gitti
artık görmüyorum onları
kim bilir ne zaman dönerler
epeydir yağmurda yağmıyor zaten
şu hayatta en çok yağmuru sevdim
sırf seninle ıslandım diye
hiç kimseye bu kadar güzel yağmamıştır
onu bile kıskandım
söylemedim sana kızarsın diye
hamden sümme hamden
sensiz yağmıyor
yağıpta acımı çoğaltmıyor
insanlar ölüyor
ağlarken
gülerken
insanlar ölüyor
yavaş yavaş
ansızın
hamden sümme hamden
ölüm var
ya olmasaydı
ben kime giderdim
senden sonra söyler misin
kimi severdim
yoruldum
insanların oyunlarından
yalanlarından
şu hayatta kime güvendiysem
sırtımdan vurdu
benim bütün hüznüm
bütün öfkem ondan
keşke bütün yalanlar
Ömer Seyfettin'in kaşağında ki gibi olsa
itiraf edilse
iş işten geçmiş olsa da
tövbe etmeli insan
ruhunu temize çıkarmak için
bağışla beni rabbim
ama o tövbeyi
bende duymak isterdim
hamden sümme hamden
ben tövbemi bozmadım
bundan sonra da
bozmayacağım
hani seninle yüz sürdüğümüz
gözyaşları var ya
hani seninle yürüdüğümüz
sokaklar var ya
hani uyuduğumuz geceler var ya
ben artık oralarda olmayacağım
konmayacak gülüşün göğsüme
konmayacak başın omzuma
artık seninle ağlamayacağım
bir kapanmaz yarasın
kanayacaksın hep içimde
hamden sümme hamden
bu yüzden seni hiç unutmayacağım.
YILDIRIM KIRLILAR 30.08.2021