Hamd Saña Yaraşur İy Pâdişâh-ı Bî-zevâl

Hamd saña yaraşur iy pâdişâh-ı bî-zevâl
Kim Kadîm-i Lem-Yezelsin ü Kerîm-i Lâ-Yezâl

İzzetüñ fikrinde kalmış cakl gonca bîgi teng
Kudretüñ vasfında olmış rûh lâle bigi lâl

Yir-ile gök toludur senden velî bî-ittisâl
Kamu câlemden berîsin sen velî bî-infisâl

Âdemüñ nakşını yazduñ bî-devât u bî-kalem
Âlemüñ vasfını düzdüñ bî-edât u bî-misâl

Yir ü gögü düzüp itdüñ nûr-ıla zulmet cayân
Dün ü güni nazm idüp râst kılduñ mâh u sâl

Encüm ü ay u gün-ile göklere virdüñ safâ
Yire hayvân u nebât-ıla bagışladuñ cemâl

Hârdan hurmâ bitürdüñ hâreden yâkut u lacl
Katradan güher yaratduñ sahradan âb-ı zülâl

Güneş emrüñle senüñ geh zâhir olur geh nihân
Ay hükmüñde senüñ geh bedr olur geh hilâl

Ne halel bulınur işünde ne hükmüñde hatâ
Ne bekâña var fenâ vü ne kemâlüñe zevâl

Evvel ü âhir çü sensin zâhir ü bâtın dahı
Pes arada gayr var dimek tasavvurdur muhâl

Çünki yoh zâtuñda sinüñ vasl u beyn ü keyf ü kem
Pes hayâl ola seni fehm eylemek vehm ü hayâl

Emrüñ-ile her taraf kılur güzer bâd-ı cenûb
Hükmüñ-ile her nefes olur revân peyk-i şemâl

Saña lâyıkdur cibâdet kim senüñ-durur yakîn
Halk u emr ü lutf u kahr u kudret ü cizz ü celâl

Akl u nefs olmış senüñ fermânuñ altında mutî
İns ü cinni itmis misâlüñ mûcibince imtisâl

Gökde yirde zerre zerre kâfdan kâfa degin
Birligüñe kamu şâhid-dur u varlıguña dâl

Nice vasfuñda olmasun hayrân nüfûs-ıla ukûl
Ki_ol hevâda akl-ı kül olup-durur bî-perr ü bâl

Lutfuñuñ bahrından olur kullaruñ göñline feyz
Kabz u bast u sahv u şükr ü fikr ü zikr ü vecd ü hâl

Kamu bilür sini lîkin kamu senden bî-haber
Anuñ-ıçun şerh idemez vasfuñı nutk u makâl

Âkıl u mackûlu akl u âşık u macşûk u ışk
Cümle sensin pes n’ireden geldi bunca kîl ü kâl

Sensin İbrâhîm’e viren azm ü İsmâil’e sabr
Hem viren Yakûb’a hüzn ü Yûsuf’a hüsn ü cemâl

Sanat-ı ihyâyı sensin İsî’ye talîm iden
Mûsî’ye sensin kılan Firavn mülkin pâ-yi-mâl

Ahmed-i Muhtâr’a sensin kuvvet ü nusret viren
Din ü şer asl u fer ü dürlü dürlü hoş-hısâl

Cümle sinüñdür hüviyyet dahı nesne var diyen
Senden artuh sözleri bâtıldur anuñla muhâl

Çün didüñ “nahnü kasemnâ” ayn-ı hikmet oldı bes
Bunı dervîş idüben virdügüñ aña mülk ü mâl

Kısmet itdüñ her kişiye anı kim lâyık-durur
Ger geye Amr atlas u Zeyd’üñ ola geydügi şâl

Halk u emr ü mülk sinündür kamu pes kimseye
İşüñe çün ü çirâ dimeklige yohdur mecâl

Ahmedi’nüñ iy Kerîm itgil güñahın cümle avf
Kim sen Ehl-i Magfiret’sin bî-şek ü Ehl-i Nevâl

Sen ol ol üftâdeye iki cihânda dest-i gîr
Çünki sensin kamu halka iy Hak âmâl ü me’âl

Her günahı ki itdi çünkim sen kaderledüñ aña
Sehl dut pes anı ol gün ki idesin andan süvâl

Ne saña taatdan assı var ne isyândan ziyân
Kim kamu ehl-i hidâyet ola ya-hoœ cümle dâl

Zafumı görüp baña sen merhamet it iy Rahîm
Kim azâbuña idemez seng ü âhen ihtimâl

Benligüñ bendinden âzâd eylegil sen bini kim
Bu taalluk perdesi yolunda olmışdur vebâl